ลูกเริ่มโตขึ้น ตอนนี้อยู่ ม.1 เริ่มติดเพื่อน กลับบ้านดึก ใจนึงก็อยากดุด่า แต่ใจนึงก็สงสาร เพราะแกไม่ใช่ลูกแท้ๆ แกไม่มีพ่อ แม่ของแกก็ไม่รัก เราอยากจะให้ความรักกับเค้ามากๆ แต่ด้วยฐานะทางการเงิน ทำให้เราต้องมาทำงานต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้เจอ ทำได้แค่เป็นห่วง แล้วก็คุยผ่านข้อความ
ใจเย็นๆก่อนนะคะผู้ปกครองของน้อง ม.1 ขอชื่นชมผู้ปกครองก่อนเลยนะคะที่ไม่ได้รีบดุด่าลูก อยากให้ยอมรับและเข้าใจว่าความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนั้น เป็นไปตามวัยที่ลูกเราเติบโตเข้าสู่วัยรุ่นแล้วนั้นเองค่ะ สิ่งที่ตอนนี้คุณPadd2563 จะทำได้คือ คอยสังเกตพฤติกรรมของเขาแต่ต้องระวังอย่าให้ลูกรู้สึกว่ากำลังโดนจับผิดนะคะ ยิ่งอยู่คนละที่กันแบบนี้ยิ่งต้องรักษาความสัมพันธ์และรับฟังลูกให้มาก เพราะการมีความสัมพันธ์ที่ดีจะทำให้ไม่ว่าลูกจะเจออะไรก็ตามลูกจะนึกถึงเราเป็นคนแรกค่ะ และคุณPadd2563เอง ก็สามารถบอกในสิ่งที่เป็นห่วงได้ เช่น หนูกลับบ้านดึกแบบนี้พ่อ/แม่เป็นห่วงนะ หรือ หนูไปไหนกลับบ้านดึกดื่นบอกพ่อ/แม่ ด้วยนะ หากเกิดอันตรายขึ้นมา พ่อ/แม่ จะได้ไปช่วยหนูได้ทัน เป็นต้น คุณPadd2563ใช้ช่องทางแชทคุยผ่านข้อความกับลูกอยู่แล้ว ช่องทางนี้เข้าถึงวัยรุ่นที่สุด ก็ใช่ช่องทางนี้บอกสิ่งที่ห่วงใยไปได้เลยค่ะ
อย่างไรก็ตามแม้พฤติกรรมลูกติดเพื่อน อาจไม่ใช่พฤติกรรมที่ผู้ปกครองชื่นชอบ แต่หากมองในแง่ของการเรียนรู้การเข้าสังคมแล้ว เพื่อนคือคนที่ทำให้เด็กรู้สึกว่าตนเองมีคุณค่ามีความสำคัญ เพราะฉะนั้น แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่ลูกจะติดเพื่อน เพียงแต่ผู้ปกครองอย่างเราต้องเรียนรู้วิธีรับมือกับพฤติกรรมลูกติดเพื่อนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ❤️ 🙂
